Dit is een conceptuele foto, waarin het leven tot nu toe, verbeeld wordt van een jonge vrouw, die in haar korte leven al heel veel heeft meegemaakt.
In chronologische volgorde:
– Te beginnen met het mes en het bloed: 
deze staan symbool voor een poging van de vader van de in beeld zittende vrouw om de buik van haar zwangere moeder te bewerken.
–  De lege, half openstaande koffer:
deze symboliseert haar reis door het leven. Na slechts enkele jaren bij haar ouders gewoond te hebben is ze uit huis geplaatst en kwam ze terecht bij pleegouders.
Hierna is ze verder in een internaat opgegroeid en verbleef vervolgens in een tehuis bij de nonnen.  
Daar wilden ze van haar een keurig meisje maken. Ze mocht niet ravotten, voetballen en in bomen klimmen, alles wat zij juist graag wilde.
– Haar ‘stoere’ kleding staat symbool voor haar jongensachtige gedrag.
– Op de foto reikt de man links de vrouw de helpende hand:
in haar pubertijd heeft ze heel even bij haar vader gewoond, maar dit ging al spoedig mis…vader had heel andere bedoelingen met haar.
Daarna ging ze op zichzelf wonen, met wisselende, onrustige periodes.
Vervolgens is een vriend in haar leven gekomen, iets ouder, die haar verder heeft geholpen op het ‘goede spoor’ te komen en te blijven. (zie de spoorrails). Inmiddels zijn ze getrouwd.
– De babypop op het spoor: 
de nu getrouwde vrouw had een vurige kinderwens, die helaas niet in vervulling kon gaan.
– Het oudere echtpaar rechts op de achtergrond:   
zij staan symbool voor haar ouders; ze staan op een volgend perron/spoor met een koffer, klaar voor hun eigen reis.
Ze kijken nog een keer om voor ze vertrekken, zonder zich verder te bekommeren om hun kind.
>>>> terug naar startpagina <<<<